Η Γωνίτσα του Γκρινιάρη

Tuesday, October 31, 2006

Fuhrer, Mein Fuhrer!

Ή κάτι τέτοιο τέλος πάντων, αρκεί για να επριγράψει αυτό που είχα την απερίγραπτο χαρά να διαβασω σήμερα σε ανακοίνωση γνωστού γαλαζοχρηματοδοτούμενο κόμματος (γιατί άμα αυτό είναι παράταξη εγώ είμαι ο Γκουσγκούνης) την εξής ανακοίνωση:

Με σκοπό την ομαλή διεξαγωγή των μαθημάτων, όπως και την ολοκλήρωση της εξεταστικής περιόδου Φεβρουαρίου, απαγορεύεται η σύσταση συνελεύσεως με σκοπό την επίτευξη κατάληψης εώς το πέρας της εξεταστικής φεβρουαρίου 2007.

Το seig heil που πέφτει;

Οπότε λοιπόν, η οποιαδήποτε συνέλευση με σκοπό την επίτευξη κατάληψης απαγορεύεται; Δηλαδή οι φοιτητές δεν έχουν το δικαίωμα έκφρασης; Καλά βέβαια εγώ δεν εχς δικαίωμα να μιλάω, γιατί και εγώ αυτούς θα ψήφιζα, μια και έχω ξαναδεί εξεταστικές να φεύγουν επειδή η κατάληψη ελέγχεται από ρέμπελους που βιάζονται να πάνε διακοπές, αλλά αυτό είναι άνω ποταμών!

Εμ έχουμε να φάμε στη μάπα αυτή την παρωδία διαλόγου που αποκαλείται γενική συνέλευση.

Εμ πρόκειται να φάμε πέος το οποίο έρχεται μετά ταχύτητος Mach εις την τρίτη προς το μέρος μας λόγω διπλής εξεταστικής.

Εμ πρόκειται να φάμε δεύτερο πέος (να το ζευγαρώσουμε βρε, ντροπή είναι) λόγω του νόμου πλαισίου που θα κάνει την παιδεία να κυλιστεί σε περιττώματα Λίιγο βαθύτερα από αυτά στα οποία κυλιέται η δημόσια περίθαλψη...

ΘΑ ΑΦΑΙΡΕΣΟΥΝ ΚΑΙ ΤΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΕΚΦΡΑΣΗΣ ΣΤΟΥΣ ΦΟΙΤΗΤΕΣ;

Βέβαια η αλήθεια να λέγεται δε συμπαθώ εκείνους τους φοιτητές που θα προτιμήσουν την κατάληψη και δεν ασπάζομαι τις πεποιθήσεις τους στο ελάχιστο, μια και ουκ ολίγες φορές έχω δει την κατάληψη και τον διάλογο να γίνονται πανηγύρι καταστροφής για μερικούς φοιτητοπατέρες και εισητήριο στο δημόσιο για μερικούς αργόσχολους, αλλά αυτή η συλλογική εκσπερμάτωση επάνω στο δικαίωμα της έκφρασης είναι ντροπή για όλους εμάς.

Βέβαια δε βγάζω την ουρά μου απέξω. Άμα είχα προλάβει να ψηφίσω, αυτή την κατάπτυστη παράταξη θα υποστήριζα. Όμως είμαι ένας μέσος φοιτητής. Δεν κοιτάω μπροστά μου, αφήνω τον κόσμο να με προσπεράσει και ασχολούμαι μόνο με το πως θα τη βολέψω.

Δεν αμβιβάλλω ότι ανάμεσά σας πρέπει να υπάρχουν φιλότιμα παιδιά που ήθελαν να κάνουν μάθημα, όμως αυτή είανι η σκληρή αλήθεια.

Και το χειρότερο από όλα είναι ότι εκμεταλλεύτηκαν την ανάγκη εκείνων που το χρειάζονταν για να επιβληθούν. Επιβλήθηκαν λοιπόν στο δικαίωμα έκφρασης, αλλά δεν έκανα τίποτα για τη δωρεάν σίτιση ή διαμονή. Και γιατί να κάνουν; Το ψωμί τους βγάζουν.

Αλλά και οι αγωνιστικότεροι ημών τα ίδια σκατά είστε, επειδή αντί να επιλέξετε το διάλογο, ουρλιάζετε και μπαίνετε με ταμπούρλα στη συνέλευση και γιουχάρετε όποιον δε συμφωνεί μαζί σας.

Και οι άλλοι, που μέχρι τώρα παρέμεναν αμέτοχοι μέχρι που έγιναν αντιπολίτευση, προσπαθούν να διατηρήσουν μια σοβαρή στάση...απέχοντας. Συγχαρητήρια κύριοι, ιδού ο σάκος με τα σκατά.

Αυτά από κάποιον που βαρέθηκε την υποκρισία και την ψευτοπολιτική (αν όχι σε όλα, τουλάχιστον σε μερικά) πανεπιστημιακά ιδρύματα.

Και για μια χαρούμενη νότα: http://www.youtube.com/watch?v=dPTUMyWnlOI

Friday, September 29, 2006

Και ενώ περιμένετε με κομμένη (;) την ανάσα για τη συνέχεια στην αναζήτησή μας στον μαγικό κόσμο του Magic, η Γωνίτσα του Γκρινιάρη αποφάσισε να κάνει μια περιήγηση στο μαγικό οικοσύστημα της Ελλάδος.

Από το δημοτικό στο γυμνάσιο...

Από το λύκειο στο πανεπιστήμιο...

Και από εκεί καπάκι στη σύνταξη (γιατί μόνο οι μαλάκες και τα ρολόγια δουλεύουν εν τέλει)...

ΟΙ ΦΥΛΕΣ ΚΑΙ ΤΑ ΙΔΙΩΜΑΤΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ, μέρος Α
(χωρίς αλφαβητική σειρά)

καβούρι, το: Κατηγορία ατόμου που αναπτύσσει μια αρρωστημένη εμμονή με τα Ι.Χ (ή, σε περίπτωση απόλυτης φτώχειας, με τα μέσα μαζικής μεταφοράς). Η εμμονή αυτή μπορεί να χαρακτηριστεί σαν έρωτας, μια και προφανώς το καβούρι αδυνατεί να ικονοποιηθεί από αντιπρόσωπο του ίδιου φύλου, εκτός αν ντυθεί Ferrari.
Το καβούρι ξεχωρίζει από το περπάτημά του, το οποίο είναι πλάγιο, κυρίως γιατί είναι διαρκώς υπό την επήρρεια χόρτου. Η καθημερινή του ομιλία περιλαμβάνει την επανάληψη της λέξης 'κούρσα', 'κόντρα', <ινσερτ>.
Το ντύσιμο ενός καβουριού περιλαμβάνει χυτά ρούχα, κυρίως φαρδιά παντελόνια και σαλιάρες για να μη λερώνει το αμάξι του όταν το κοιτά με λατρεία. Επίσης είναι πολύ χρήσιμα για να δίνουν την εντύπωση προσωπικής κινησιακής πρωτοβουλίας στην ξηρά.
Το οικοσύστημα του καβουριού είναι ευαίσθητο, ξεκινώντας από το αυτοκίνητό του, περνώντας τις δύσκολες ώρες του συνεργείου και το μαρτύριο του παρκαρίσματος. Σημαντικός τόπος κοινωνικής και αναπαραγωγικής δραστηριότητας για τα καβούρια είναι αναμφίβολα τα tuning shows, φωτογραφήσεις και εκθέσεις αυτοκινήτων, όπου και λαμβάνουν χώρα τα μεγάλα αναπαραγωγικά τους τελετουργικά. Εκεί βρίσκονται και σε μεγαλύτερη συγκέντρωση τα θηλαστικά γνωστά και σαν καβουρογκόμενες (οι), που ντύνονται ελάχιστα, σε μια απεγνωσμένη προσπάθεια να πάρουν τα μάτια του από τα αμάξια αρκετά ώστε να τις ικονοποιήσουν.
Η διατροφή του καβιουριού παραμένει ένα μυστήριο, διατηρώντας σαν κύρια βάση του τον μπάφο (βλ. παρακάτω σχόλια).

καβουρογκόμενες, οι: Είδος θηλαστικών, ιδεολογικά παρεμφερείς στα καβούρια. Οι καβουρογκόμενες έχουν φτάσει σε τέτοιο σημείο απελπισίας, προφανώς λόγω απόλυτης έλλειψης προσωπικότητας, ώστε να γδύνονται επιμελώς σε καθημερινή βάση, αποζητώντας σεξουαλική ολοκλήρωση. Για κακή τους τύχη, οι μόνοι που μπορούν να συμφωνήσουν μαζί τους ενδιαφέρονται σεξουαλικά μόνο για την εξάτμιση του αμαξιού τους (βλ. καβούρι)

κάγκουρας, ο: Φυλή καταγόμενη από τον Ισημερινό, πιθανότατα αναμεμειγμένη με αβορίγινες αυτόχθονες μετά τον ερχομό της από το Σείριο, οι κάγκουρες αποτελούν κινούμενες μηχανές ολέθρου και σαικς.
Όχι βέβαια ότι κάνουν και καθόλου, αλλά γενικά, προσπαθούν.
Ο κάγκουρας συναντάται σε σχεδόν κάθε είδους κλίμα και οικοσύστημα, με την προϋπόθεση ύπαρξης θυληκών και οικονομικής δυνατότητας για αγορά (ή έστω ενοικίαση) ακριβών αξεσουάρ (μπρελόκ, υποδημάτων, οχημάτων και προσωπικότητας). Οι τεχνικές προσέγγισης του κάγκουρα διαφέρουν, με την πιο δημοφιλή την άμεση προσέγγιση του ομορφότερου θυληκού υποκειμένου στην κοντινή περιοχή. Σε περίπτωση λεκτικής απόρριψης ή άσκησης βίας στο άτομό του, απομακρύνεται το ταχύτερο δυνατόν και επαναλαμβάνει την προσέγγισή του στο αμέσως κοντινότερο υποκείμενο, το οποίο μπορεί και αν είναι η διπλανή του πρώτου υποκειμένου.
Ο κάγκουρας διακρίνεται για την εξαιρετική του αντοχή στον πόνο και την αποφασιστικότητά του, εξού και η παροιμία "εδώ σε θέλω κάγκουρα να περπατείς στα κάρβουνα". Αλλάζει το δέρμα του μια φορά τη σεζόν, με παρδαλά και ξεκωλέ χρώματα το καλοκαίρι σε παραθαλάσσιες περιοχές, περνώντας σε πιο μπλαζέ και σοβαρά κατά το φθινόπωρο, με αποκορύφωμα το μαύρο και ευπρεπές τον χειμώνα.

Δ.Γ: Κατάταξη ατόμου, ανεξαρτήτως φύλου. Τα αρχικά αντιστοιχούν στα Δε Γαμάει/Δε Γαμιέται.

Κατηγορία Ζ: Κατάταξη ατόμου το οποίο χαρακτηρίζεται από είτε περιορισμένη νοητική ή ντιληπτική ικανότητα. Άτομα κατηγορίας Ζ (ζωάκι) πρέπει να απομακρύνονται αυτομάτως από οιαδήποτε εύφλεκτα, αιχμηρά, διατρητά, υδατοδιαλυτά και δη άθραυστα αντικείμενα στο χώρο, όπως και από νοήμουσα ζωή. Ένας μεγάλος αριθμός ατόμων κατηγορίας Ζ σχηματίζει κυβέρνηση.

Θύμα, το: Βλ. Τρέντουλας, Γκοθάκι

Tuesday, September 26, 2006

Μας πήραν τα Μάρμαρα.

Μας πήραν την Πόλη.

Μας πήραν τα Χανεμπού που φέρναε οι πρόγονοι ημών φρέσκα-φρέσκα από τον Σείριο!

Αλλά όχι! Δε θα τους αφήσουμε να μας πάρουνε ακόμη και αυτό!
















ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΗ ΦΕΤΑ ΠΑΛΙΟΜΠΑΣΤΑΡΔΑΙΟΙ!

Monday, September 25, 2006

Σήμερα, κυρίες και κύριοι, θα γκρινιάξουμε για μία από τις μεγαλύτερες απειλές προς την ανθρωπότητα γενικότερ, ένα προϊόν του καπιταλισμού πιο βδελυρό από τα McDonald's και πιο διεστραμμένο από τον Μπομπ Σφουγγαράκη:


Όχι, δεν κάνω λάθος στον τίτλο.

Μετά από αρκετές ημέρες έρευνας σε γνωστό και έγκυρο ενημερωτικό site, βρήκα το ακόλουθο άρθρο.

Έρευνες με τη βοήθεια ανωνύμου πληροφοριοδότη μου (herefore mentioned as codenmae katsarola), οδήγησαν στις εξής αποκαλύψεις:

Το παιχνίδι αναπτύχθηκε από σαουδάραβες ψυχολόγους και Αιθιόπιους θεολόγους, με σκοπό τον εθισμό και εγκλεισμό μιας ειδικής ομάδας ακοινώνητων νέων μέσα σε άσυλα.

Η ομάδα αυτή νέων απέκτησαν το κωδικό όνομα geeks. Αποτελούσαν έναν από τους ευκολότερους στόχους, μια και τα ναρκωτικά παραήταν ακριβά και οι trendάκηδες είναι πρακτικά άβουλοι, καθιστώντας οιαδήποτε απόπειρα ελέγχου του μυαλού άκαρπη.

Το παιχνίδι αναπτύχθηκε από τον Richard Garfield σαν υποκατάστατο της ηρωΐνης αρχικά, αλλά η έκθεση των καρτών σε ηλεκτρομαγνητική αντινοβολία όταν τα άφησε δίπλα από το πλυντήριο ρούχων οδήγησε στη γέννηση του ακατονόμαστου παιχνιδιού. Από εκεί και πέρα, ήταν απλά ένα ζήτημα χρόνου να εξαπλωθεί, δημιουργώντας μια ειδική κατηγορία ζόμπι, γνωστή και σαν Magicάδες.

Οι κανόνες διεξαγωγής του παιχνιδιού αποτελούν μια παραλλαγή ενός Αιθιοπικού χορού ζευγαρώματος. Οι συμμετέχοντες καλούνται να παρουσιαστούν στο χώρο του τελετουργικού (συνήθως ένα αεροστεγές δωμάτιο με ελαφρύ φωτισμό. Οι πιο αρχαίοι magicάδες συγχρωτίζονται σε στρατιωτικές αποθήκες και πυρηνικά καταφύγια). Όταν βεβαιωθούν ότι δεν υπάρχει ανθρώπινη παρουσία γύρω τους (ή όταν απλά δεν τους βλέπουν), τότε προχωρούν στην παρουσίαση μεγάλων πάκων από χρωματιστά χαρτιά με περίεργους αριθμούς, υπερηφανευόμενοι συνήθως για το μέγεθος του πάκου ή τη σπανιότητα των καρτών. Μια ερμηνεία που έχει δοθεί από ανθρωπολόγους είναι ότι η τράπουλες αποτελούν φαλλικά σύμβολα, με το μέγεθος να καθορίζει το μήκος και τη σπανιότητα το πάχος.

Ύστερα τα υποκείμενα ξεκινούν ένα ακόμη πιο περίεργο τελετουργικό, που ξεκινά σαν μια σιωπηρή μάχη θελήσεων.

22,3 milisecond μετά, έχει μετατραπεί σε μια βαίαιη στιχομυθία που περιλαμβάνει μια πλούσια γκάμα άναρθρων κραυγών, φράσεων δύναμης και αποκρυφιστικών όρων, όπως:

topdeck: Η υπερφυσική δυνατότητα μιας ειδικής κατηγορίας magicάδων, γνωστή και σαν 'κωλόφαρδων', που τους επιτρέπει να τραβήξουν την απαραίτητη κάρτα τη σωστή στιγμή. Το φαινόμενο συνδέεται άρρηκτα με την εξαφάνιση της καρέκλας στην οποία και κάθεται ο προαναφερθείς magicάς.

τράβηγμα από τον κώλο: μια κίνηση-ύμνος στη χιερωνακτική δεξιότητα όπως και στη δύναμη θέλησης του παίκτη. Η τακτική αυτή περιλαμβάνει την εισαγωγή της κάρτας (ή των καρτών) στην πρωκτική κοιλότητα του μερικές μέρες πριν, συνοδευόμενη από αυστηρή νηστεία και προσευχές στο Νυαρλαθοτέπ. Τη μέρα που διαξάγεται το τελετουργικό, ο magicάς τραβά την κάρτα με μια αστραπιάια κίνηση από την κοιλότητά του, χρησιμοποιώντας την εγκαίρως. Αυτή η επίδειξη ικανότητας προκαλεί φθόνο ακι αντίδραση στους υπόλοιπους συμμετέχοντες.

staller: Το είδος του magicά του οποίου η τακτική βασίζεται στη λογική της αναμονής. Ο ίδιος φροντίζει να καθυστερήσει αρκετά τους αντιπάλους του, εως ότου πεθάνουν από ηλικία. Αυτή είναι μία από τις πιο επικίνδυνες τεχνικές που μπορεί να κατέχει ένας magicάς και χρησιμοποιείται συχνά από τους γηραιότερους. Χαρακτηριστική είναι η περίπτωση του Σέξτου και Σίλα, κατοίκων της Πομπηΐας, που παγιδεύτηκαν στη λάβα, ενώ περίμεναν να δουν ποιός θα πέθαινε πρώτος. Η έκβαση του αγώνα παραμένει ένα άλυτο μυστήριο.

Σκοπός του τελετουργικού είναι προφανώς όχι μόνο αναπαραγωγικό, αλλά και ένα μέσο κοινωνικής υπεροχής στην κλειστή κοινωνία των magicάδων. Πέρα από φαλλικά σύμβολα, οι κάρτες αποτελούν μια μορφή θρησκευτικών κειμηλείων και είναι σημαδούρα υπερηφάνειας για τους magicάδες. Οι κάρτες έχεουν διάφορα επίπεδα ισχύος, ξεκινώντας από την χώρα καταγωγής τους (με ισχυρότερες τις ιαπωνικές. Αν ο χρήστης μπορεί να καταλάβει το κείμενό τους, είναι σεβάσμιος. Αν το έχει μάθει απέξω, τον κερνάνε πιτόγυρο). Οι κάρτες αυτές χρησιμοποιούνται σαν μέσο εκφοβισμού των παικτών και αρκετές φορές οι magicάδες τις εξαπολύουν στη μάχη με σκοπό να τρομάξουν τους άπειρους. Οι ισχυρότεροι magicάδες διαθέτουν ολόκληρες τράπουλες από γυαλιστερές κάρτες στα σανσκριτικά.

Οι συγκεντρώσεις των magicάδων περνούν αρκετές φορές τα όρια των φιλικών συγκεντρώσεων και φτάνουν να ξεπεράσουν τα μουσουλμανικά προσκυνήματα, εν μέσω μεγάλων εορτών τους, με τις πιο σημαντικές αυτές των pre-release.

Πριν την ανακάλυψη του internet, ένας μισότρελος πορφήτης τρέχει στου δρόμους, γράφοντας στους τοίχους με το ίδιο to αίμα, ανακοινώνοντας την ημερομηνία και τόπο διεξαγωγής ενός pre-release. Οι magicάδες συνήθως συγκεντρώνονταν στο Κολοσαίο της Ρώμης ή στο President για να παίξουν.

Μετά από τα προκαταρτικά όργια που είχαν σκοπό να ενισχύσουν την ετοιμοθάνατη κοινωνική ζωή ενός magicά, αλλά καταργήθηκαν κατά την 3η έκδοση, οι παίκτες κάθονταν όλοι σε έναν κύκλο, υπό την επίβλεψη δώδεκα σοδομιστών με βούρδουλα, που εδώ θα αποκαλέσουμε judges.

Οι Judges πετούσαν τις νέες κάρτες στο κέντρο και οι magicάδες έτρεχαν για να τις μαζέψουν. Σκοπός τους ήταν να φτιάξουν ένα ολόκληρο deck. Όποιος δεν προλάβαινε θυσιαζόταν στον Χαστούρ.

Η διεξαγωγή των pre-release έχει παραμείνει η ίδια, μόνο που τώρα κερνάνε νερό και φραπέδες στην είσοδο.

Η αναζήτηση στα άδυτα της οικολογίας των magicάδων συνεζίζεται στο επόμενο άρθρο μας...

Tuesday, September 19, 2006

Οι δισδιάστατοι Ιάπωνες με μπερδεύουν.

Πολύ.

Θέλω να πω, οι ζωές του είναι γεμάτες με τεράστια ρομπότ, εκρήξεις, οικολογικές καταστροφές, αστρόπλοια, στήθη σε μεγε8οσ 36 d, φαλούς μέσου μήκους 36 πόντων...

Και παρόλα αυτά κανείς δεν το παίρνει χαμπάρι.

Οι δισδιάστατοι Ιάπωνες πρέπει να είναι ένα μάτσο πολύ συγχυσμένων ανθρώπων μέσα σε μια extravagant κόλαση του Άντυ Γουόρχωλ, κλεισμένοι μέσα σε αιώνια μαρτύρια των οποίων η λύση περιλαμβάνει την επίτευξη τιτάνιων άθλων όπως:

-Εύρεση εργασίας (βαθμός δυσκολίας 7 στα 10)
-Σωτηρία του κόσμου (βαθμός δυσκολίας 5 στα 10)
-Εισαγωγή στο Πανεπιστήμιο (βαθμός δυσκολίας 8 στα 10)
-Αποφυγή βιασμού από τέρας του Mythos, εαν είναι γυναίκα (δυσκολία 9 στα 10)
-Εύρεση γκόμενας (δυσκολία 32 στα 10)

Όπως καταλαβαίνετε, αυτά είναι τα ερείσματα της anime εποποιίας. Τεράστια σενάρια απεριόριστου εγκεφαλικού αυνανισμού περικλείουν αυτές τις βασικές αρχές, φημιουργώντας σειρές επί σειρών στις οποίες πρωτγωνιστούν άτομα που μοιράζονται τα τυπικά χαρακτηριστικά της Ασιατικής φυλής:

-Μεγάλα στρογγυλά μάτια
-Μαλλιά χρώματος κόκκινου, μπλε, 12 αποχρώσεις του πράσινου και του ροζ
-Υπερμεγέθεις μαστούς για τις γυναίκες και ισομεγέθεις φαλλούς για τους άνδρες

Το κυριότερο στοιχείο όμως που χαρακτηρίζει τα anime είναι η μεγάλη γκάμα των ψυχολογικών παθήσεων και συναισθηματικών τριβών που περνούν οι Ιάπωνες κατά τη διάρκεια των περιπετειών τους, οι οποίες περιλαμβάνουν

-Ψυχοπάθεια, που οδηγεί σε εκατόμβες κομπάρσων
-Σχιζοφρένεια, που οδηγεί σε εκατόμβες κομπάρσων
-Απειροελάχιστη ανάπτυξη χαρακτήρων, που οδηγεί σε εκατόμβες κομπάρσων
-Κακό σενάριο, που οδηγεί σε εκατόμβες κομπάρσων

Σίγουρα θα έχετε κουραστει από αυτή την τόσο προσεκτικά δομημένη λίστα, αλλά υπάρχει και μια ακόμη κατηγορία που οφείλουμε να αναλύσουμε. Αυτή των ηλικιών των ηρώων μας.
Βλέπετε, ο μέσος όρος ζωής χαρακτήρων στα anime είναι 20 έτη ζωής, με όλα τα μετέπειτα έτη πιο επηρρεπή στη μαζική εξόντωση εν μέσω της σειράς. Από την μέχρι τώρα εμπειρία μου με τα anime, κατάφερα να κατηγοριοποιήσω τις ασφαλείς ηλικίες μεταξύ των 6 και 17, καθιστώντας όλους τους υπόλοιπους αναλώσιμους.

Ένα άλλο πολύ αξιόλογο στοιχείο της ιδιοσυγκρασίας των δισδιάστατων ιαπώνων είναι η μνημειώδης ημιμάθειά τους όσον αφορά οποιοδήποτε ιστορικό στοιχείο, όπως επίσης και η ικανότητά τους να αλλοιώνουν αυτά τα στοιχεία σε βαθμό που να κάνουν τον κόσμο γύρο τους ένα αντίστοιχα θλιβερό μέρος. Τα φαινόμενα που προκύπτουν σαν απόρροια αυτού του γεγονότος είναι ο διορισμός ανηλίκων σε θέσεις μεγάλης πολιτικής εξουσίας, ο απόλυτος βιασμός των μύθων που δανείζονται και αψυχολόγητες αντιδράσεις στους ήρωές μας.

Τα anime έχουν μέχρι τώρα κατηγοριοποιηθεί ως εξής:

-Του πούστη: Ονοματιζόμενα μετά την αναφώνηση του θεατή, όταν κατά τα μισά της σειράς, ο πρωταγωνιστής έχει συγκεντρώσει ένα χαρέμι 16 με 32 γυναικών που μένουν μαζί του στο ίδιο σπίτι (και σε μερικές περιστάσεις στο ίδιο κρεβάτι), κάνουν μπάνιο μαζί του και μερικές φορές του δίνουν μετά περισσής αγάπης και τεχνικής (καίτοι παρθένες) στοματικό έρωτα. Παρόλα αυτά, ο ήρωάς μας ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΠΑΡΕΙ ΧΑΜΠΑΡΙ και βλέπει τα κοράσια σα φίλες, βοηθώντας τις να βρουν τον αληθινό έρωτα στην αγκάλη ενός άλλου, που προφανώς δεν είναι ηλίθιος.

-Ο ηλίθιος του χωριού: Γνωστά και σα self improvement, αυτά τα anime έχουν σαν κεντρικό χαρακτήρα έναν ήρωα ο οποίος κατέχει την ευφυΐα καθυστερημένου μαλακίου, αν και όπως μασ αποδεικνύει κατά το τρίτο επεισόδιο, αποτέλεσε το concept της ατομικής βόμβας. Ο ηλίθιος έχει μεγάλες φιλοδοξίες, ελπίζοντας μια μέρα να γίνει πρωθυπουργός, ή στη χειρότερη να πηδήξει την κόρη του περιπτερά. Περιτριγυρίζεται από ένα μάτσο ηλίθιους ®, που αποτελούν την παρέα του, που θα είχαν ισοπεδώσει την washington αν ποτέ η Ιαπωνία τους εξαπέλυε στην Αμερική. Παρόλα αυτά, όλοι τουσ θέλουν να γίνουν καλύτεροι άνθρωποι, δεν τα παρατάνε ποτέ και στο ενδιάμεσο καταστρέφουν τον κόσμο.

-Νερόβραστη επιστήμη: Σε αυτά τα anime, ήρωες είναι παιδάκια με υπερφυσικές δυνάμεις( πρωτότυποοοοοο; δεν απαντάει...) σε μια εσωτερική αναζήτηση με σκοπό να γαμήσουν. Εαν δεν το καταφέρουν μέχρι το τέλος της σειράς είναι πρόθυμα να καταστρέψουν τον κόσμο.

-Δραγούμια και Δρακόντοι: Κακέκτυπα του Tolkien, Conan ή/και Elric, οι σειρές αυτές έχουν τη χαμηλότερη σεναριακή ποιότητα. Οι ήρωες έχουν μεν μεγαλύτερες πιθανότητες ζευγαρώματος, αλλά η έλλειψη σεναρίου εγγυάται μια βραχύβια καριέρα.

Η γλώσσα των δισδιάστατων Ιαπώνων είναι Ιαπωνικά (δεν το περιμένατε αυτό ε;) όπως και μια περίεργη διάλεκτος, γνωστή και σαν engrish. Αρχαία θρησκευτικά κείμενα σώζονται σε ηλεκτρονική μορφή, με ποιο γνωστό τον Ψαλμό 12, παράγραφο 3. Επιτρέψτε μου να παραθέσω το σχετικό ψαλμό:

Captain: What Happen?
Operator: Somebody set up us the bomb
Captain: What!
Operator: We get signal. Mainb screen turn on
Captain: It's you!
Gatts: How are you gentlemen. All your base are belong to us.
Captain: What you say?
Gatts: You have no chance to survive make your time. Hahahaha
Captain: You know what you doing, take off every Zigg. For great justice.

Μέσα σε αυτά τα λόγια αοκαλύπτεται το μεγαλείο και το βάθος των engrish, μιας γλώσσας που χάνεται κάτω από το βάρος της γλωσσομάθειας. Και καθώς χάνεται, αναρωτιέμαι αν χάνεται και ένα κομμάτι των anime μαζί της.

Μακάρι πάντως γιατί τα έχω σιχαθεί.

Monday, September 18, 2006

Όχι, δεν πρόκειται περί τυπογραφικού λάθους.

Οι Πειρατές ήταν μάπα.

Μα...μα! Ο Τζόννυ, ο Ορλάντο, η Καιτούλα, ο Κθούλου, το μέτριο σενάριο, η χρήση του Mr.Bean σαν stuntman στις δύσκολες σκηνές, οι επιρροές από τα Looney Tunes! Πώς είναι δυνατόν να είναι μάπα;

Ε και όμως, κυρίες και κύριοι. Το καρπούζι ήτο μάπα, από αυτές που σου πουλά ο έλλην μανάβης που έχει μετονομάσει το οπωροπολείον της γειτονιάς σε 'Υπερμπουτίκ Ωπορολαχανικών "Η Καιτούλα", ειδικευόμενο στην εισαγωγή αμφιβόλου ποιότητας κρεάτων.

Αλλά ας πάρουμε τα πράγματα με τη σειρά: Εν μέσω ενός ζεστού και μοναχικού απογεύματος, ειδοποιώ το έτερον ήμισυ, μετά προτροπής φίλου μου, για να παρακολουθήσουμε το πολυδιαφημισμένο υπερθέαμα σε ένα μικρό σινεμά με φοιτητικό εισητήριο.

Μπορώ με σιγουριά να πω, μερικές ημέρες μετά, ότι αυτό ήταν το καλύτερο που αποκόμισα από την εμπειρία. 5 ευρώ για να δεις μια μάπα είναι λογική τιμή.

Εδώ άλλοι πληρώνουν καμιά τριανταριά για να την έχουν στο κομοδίνο τους...

Η ταινία λοιπόν ξεκινά με μια υποσχόμενη εισαγωγική σκηνή. Σκοτεινά νερά, ακριβά CGI...

και η Mordor.

Μόλις το σκοτεινό και ανούσιο σεναριακά κάστρο διαγράφεται στο πανί, ένα πρώτο κύμα κλισέ με χτυπά στο στήθος. Το αφήνω κατά μέρους, καθώς έχω φάει τέτοια με το κουτάλι. Η ταινία προσωράει, με την εγκαταλελειμένη νύφη, τον άγριο και ενηλικιωμένο πια Ορλάντο να ψάχνει για τον Τζόννυ Ντεππ σε όλες τις θάλασσες, αναζητώντας ένα παράταιρο πλήρωμα για να βρει τον πειρατή.

Τον βρίσκει σε ένα νησάκι του κερατά, κατοικούμενο από ανθρωποφάγους, που σκοπεύουν να τον φάνε ζωντανό. Φυλακίζεται και διαφεύγει, ενώ ο Τζόννυς τρέχει να ξεφύγει δεμένος σε ένα ξύλο.

Σε αυτό το σημείο ο εγκέφαλός μου σταμάτησε τη λειτουργία των αισθητηρίων μου οργάνων με έναν γλυκό και διακριτικό τρόπο, που ονομάζουμε ύπνο. Όταν ξύπνησα απότ α σκουντήματα της κοπέλας μου, είδα ένα θέαμα που με έκανε να γελάσω:

Τον Τζοννυ, δεμένο σε ένα ξύλο σαν σουβλάκι φρούτων.

Δε γέλασα επειδή ήταν αστείο. Δε γέλασα επειδή γελούσαν και όλοι οι δύσμοιροι που μοιράζονταν την αίθουσα μαζί μου.

Απλά θυμήθηκα τις πιο αθώες εποχές, όταν αυτού τυ είδους ο εικαστικός αυνανισμός μεταδιδόταν τζάμπα τα πρωινά του Σαββατοκύριακου και οι χαρακτήρες ήταν σκιτσαρισμένοι με μολύβι, ενώ διέθεταν μια πολύ καλύτερη αίσθηση του χιούμορ.

Αφού η ταινία, με τρόπο τινά απρόσμενο και ελάχιστα επεξηγηματικό, μας παρουσιάσει δύο χαρακτήρες που αποτελούσαν ένα καλό comedy relief δίδυμο στην πρώτη ταινία, τους πετά ξανά στο προσκήνιο. Επειδή όμως θα ήταν άδικο να έχουμε δυο κομπάρσους να λένε καλύτερα αστεία, τους κάνουν ακόμη πιο ασήμαντους.

Έτσι έχουμε δύο ακόμη ηλίθιους.

Ο Γιαννάκης λοιπόν σώζεται και επιτέλους τον βλέπουμε να παίζει. Για κακή αμς τύχη, η απόδοσή του είναι πολύ χειρότερη και ο Ορλάντο μιλάει περισσότερο.

Ο Λέγκολας μια φορά έβγαζε το σκασμό. Δεν έμαθε τίποτα αυτό το παιδί;

Σε αυτό το σημείο μαθαίνουμε ότι τον Γιαννάκη τον κυνηγά κάτι. Οπότε για να σώσει το τομάρι του, πηγαίνει στη μάγισσα του βάλτου. Η σκηνή δημιουργεί έναν περίεργο συνειρμό στο μυαλό μου. Ένα προς ένα, τα κομμάτια του παζλ συντίθενται:

-Ένας άχρηστος πειρατής (δύο στην προκειμένη περίπτωση) check
-Ένα σαπιοκάραβο check
-Ένα τραγελαφικό πλήρωμα check
-Μια μάγισσα στο βάλτο check
-Ο Κθούλου ως Davey Jones, δλδ ένας υπερφυσικός υπερκακός check
-Καλή αίσθηση του χιούμορ

Ω θεέ μου! Είναι το Monkey Island!

Σε εκείνο το σημείο η ταινία έχασε το ενδιαφέρον της. Οι slapstick σκηνές της ήταν τραβηγμένες, προφανώς σε μια απέλπιδα προσπάθεια να γεμίσουν το ρημάδι το τρίωρο, οι σκηνές μάχης ήταν γέμάτες με υπερβολικά stunts και το σενάριο έπασχε.

Πιστεύω ότι εξέπνευσε στην τελική σκηνή, όταν

SPOILER ALERT
Ο κακός της προηγούμενης ταινίας, υποτιθάμενα νεκρός, επιστρέφει για να σώσουν τον jonny που τον έφαγε το Kraken.

Η ταινία παίρνει οπωσδήποτε 2 στα πέντε και αυτό γιατί κοιμήθηκα λίγο πριν τελευταία σκηνή, αλλιώς είμαι σίγουρος ότι θα είχε πάει πολύ χειρότερα. Παρόλα αυτά, μερικές δεκάδες εκατομμύρια πήγαν χαμένα, μερικά παιδιά στην Ουγκάντα θα πεθάνουν απο Aids και η αίσθηση του γούστου θα ξεψυχήσει στο βωμό ενός αναπόφευκτου sequel...